Rubio de amor



Rubio de amor, coa face vermella,
de amor puro e doce,
tentei de buscar quen mo trocara
por outro correspondido,
mais non atopei rem que quixera
cambiar a súa vida por outra descoñecida.

Sen dúbida non amosei todo
o meu poder de conquista,
non fun capaz de convencer
ou non teño anxo que encante as amas.

Rubio de amor, transfigurado,
co rostro candente de amor verdadeiro,
saín ao mundo buscando acomodo
con outro amor que gustara do meu,
mais o mundo é mundo,
non ama de cría que coide de un,
o mundo é mundo que esperta libre cada mañá,
facendo erguerse a cada ser para buscar o seu lugar nel.

2 comentarios:

RosaMaría dijo...

Cuánta verdad en este poema. Muy dulce además. Besos.

Unknown dijo...

Muchas gracias Rosa María por dejarme constancia de tú visita, eres siempre bien recibida.

Bicos.