Lume de campamento

Coñecina nun campamento de vran,

entabóamos conversa unha noite

que as vagalumes alumeaban as nosas lembranzas,

as de ela estaban nas antípodas das miñas,

pois non sei se por ser estranxeira tiña morriña da súa terra

ou tal vez porque xogando a lanzar a pedra a auga,

eu lembraba a miña nenez contando os votes que daba.

Debín aplacar a súa melancolía cos meus aloumiños

 e ela agradeceumo con seus bicos.

Aquel nacente amor durou tan so tres días máis,

os que tardamos en acabar esas vacacións,

logo tardei moito máis en estiñar as estrías

que aquela estraña había deixado no meu corazón.