Aldraxe

Son coma unha esponxa tirada na charca onde

se xuntan todos os líquidos que nos sobran aos humanos,

e algún que outro sólido abandonado polo seu fedor,

absorboo todo e así estou de mollada e cheirenta,

levo enriba sangue das mulleres sacrificadas pola relixión,

pola incomprensión, pola marxinación ou pola lei do máis forte.

Levo suor dos homes que se mollaron

moitísimo loitando polos seus dereitos,

pola súa liberdade, ou pola xustiza.

Tamén levo bágoas de mulleres e homes

que verteron polos seus fillos,

polos seus pais ou por algún familiar

morto inxustamente en crimes,

accidentes ou guerras de difícil xustificación.

Ademais estou enzoufada de defecacións dos medrosos

e dalgún óso podre das vítimas esquecidas.