A solista da Banda

Tocabas a frauta traveseira

e o teu encanto alelaba,

aos trinta mil oíntes pendentes

da dozura das notas que espallabas ao ar,

presinto que a peza musical

que viña da gran orquestra,

a nos tíñanos sen coidado,

pois so escoitabamos o teu instrumento.

Ti allea ao fervor da xente,

seguías ao teu sen reparar noutra cousa,

e nos, bobiños coma estabamos

aplaudímoste sen darnos conta

que a peza non rematara

obrigando ao director a parar a orquestra.

Foi entón cando te deches conta

de que era a ti a quen aplaudíamos,

e ti moi humildemente nos saudaches,

o director mandou comezar de novo

e nos tornamos a soñar.